Hasretin dondururken gözlerimdeki nemi, Anladým ki yokluðun daðlarda kar örtüsü. Sokaklar kudurturken içimde cehennemi, Anladým ki yokluðun aþka isyan dürtüsü.
Maviyle yeþil hare el ele mâverada, Ebruli bir seherde harman olmuþ þevk ile. Aþýklar divan durmuþ bu sevdaya verâda, Anladým ki yokluðun gönül payeme çile.
Yýkýlmýþ intizarým çartanda pare pare, Saçlarýn sarmalamýþ ruhumun çeperini. Çekilmiþ can damarým, kalmamýþ bir usare, Anladým ki yokluðun dertlerin en derini.
Felekler kavil etmiþ sevdama bedel diye, Dönüp aðyâre sunmuþ göðsündeki serveti. Kalbimde ayak izin, bana kalan hediye, Anladým ki yokluðun vuslatýn kurban eti.
Erol URAZ 25.01.2013 Eskiþehir
Hare: Bazý nesne, canlý, göz vb. de dalgalanýr gibi görünen parlak çizgiler, meneviþ Mâvera: Öte, görülen alemin ötesi Verâ: Dünyayý terk etme hali Paye: Rütbe, derece aþama Ýntizar: Birinin gelmesini, bir þeyin olmasýný bekleme Çartan: Uçurum dibi Usare: Özsu Kavil: Sözleþme Aðyâr: El, elalem
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erol URAZ. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.