Setimin ses düðmesini kýstým
Bir sabah kýþtan çýktým
Hava ýlýk mý serin mi belli deðil
Toprakta türlü çeþit börtü böcek
Çimenler çiyden tütsülenmiþ gibi buðulu
Daðlarýn aksisedalarý
Denizin dalgalarý
Köy türküleri
Bir baþka vuruyor kulaða
Meram baðlarý inadýna celalleniyor
Gökler gýpgri, yaprak yemyeþilken
Yýldýzlar inadýna düþer geceye
Bu nasýl bir bahar
Bi saniye bana söz ver
Bu tabiatýn doðuþundadýr doðanýn sana verdiði torpil
Sen ki ellerinde dufy’nin renkleri, en bereketlisisin mevsimlerin
Deliþmenliðin ýlýk bir gülüþle ýsýtýr sabahlarý
Bülbüller öttüðü vakit, peri kýzý gibi dikleþir güller
Boz kýrlar utrillo’nun ellerinden çýkmýþ gibi
Ne yana baksan bir uçarýlýk var yaþam sahasýnda
Ýnanmak mümkün her aþkýn baðrýnda bir bahar gizlendiðine
Sen bana inan son fakir yatýr
Ruhum bahara inat kin güdüyor renklere
Biliyorum çünkü
Giydirecek dufy’nin renkleri ile çýplak aðaçlarý
Kaçsamda
Mýsýr perçemleri sürülür yüzüme güneþle
Sonra yýkanýr aþk düþlerimin ýrmaðýnda
Sitemi ýslatýrken gönül baðýmý
Derine dalar
Küçük bir kýz
Bu þimdilik þurada dursun
Anlatýrým onu da yeri gelince
Evet
Oydu, beni bir kuraklýðýn ortasýnda terk eden
Teessüf ediyorum bahar sana
Bir buselik mutluluðun nemini yeni kuruttu çöl rüzgârlarý
Daha kefareti ödenmedi sevinçlerin
Lütfen, söylettirme beni
Söyleyeceðim anasýný satayým
Çýplaktým bende hayat baþlarken
Sonra, sonra, dolandým örümcek aðý gibi çuhama
Baþka renk yokmuþ gibi
Gecenin rengi gibi
Hiç geçmedi modasý dolandýðým çuhanýn
Anlata bildim mi?
Tut ki kökü ölmüþ bir aðacýn dul kalmýþ renklerin yetim kýzý gibiydim
Hadi usulca sokul koynuma
Haydi, yeþertebildiðin kadar yeþert beni
Evet bahar
Ancak bir kýsmý bu hikâyenin
Ýyisi mi, hiç eþeleme beni
Neden sevmeyiþimi anladýn
Özür dilemek deðil, ”affet beni”
Gerçekten boynunu bükmezdi papatyalar
Bir yaþanmýþlýða tanýklýk etmiþ olmasalardý eðer!
Bir yaným diyor bir yanýma
Çýldýran sedanýn çiðliðini týka kalbine, sevgiyle mühürle aðzýný
Bütün yýldýzlar söndürsün ýþýklarýný
Cemre düþmeden çoraða
Diyorum ki vurup çýkayým yýldýzlardan yukarý
Bir deli rüzgâr çýksa; alýp götürse
En mahrem hatalarýmý en mahçup günahlarýmý
Nereye savurursa savursun yetimliðimi
Dönüp bakmam aþaðý
Zýrvalamak aklýn ürünü deðil
Boþa tüketir nefesini
Yazýktýr! Der gibi
Ruhumun ikizler yine çekiþtiriyorlar kollarýmdan
Ýçimdeki uçurtmanýn ipini çekercesine
Çok caným acýdý
Nerem koptu?
Biri, "daha ne gördün ki" diyor
Efkârlanýyor öteki
Kuþkulanmýþtým ilkin
Kim bilir kaç kez cendereye yakalandým, kendimden kaçarken
Ben ilkbahar firakýnda soludum ateþi soluðunda
Sende fark ettin!
Nicedir yüreðim afrika geceleri gibi
Arkaya bakmadan yaþanan bir hayata laf etmem
Cilasýyla, belasýyla
Övünmedim hiç, onlarla dövünmedim de hiç
Ne hatýrdan hiç çýkmayan yüzlerin arasýnda olmayý
Ne de leyla gibi tarihe geçmek istedim
Çocukluðumu sol mememin altýnda tek nüsha bir yasak türkü gibi taþýdým
Dur bir mola ver diyemedim zamana bir türlü
Ey hüzün bir sen kaldýn beni terk etmeyen
Batan gemilerin kaptanlarý gibi
Öylesine gerçek ki var olduðun
Seni yelkenime rüzgâr yaptým
Nasýl baþým döner nasýl mest olurum bilsen
Sýzarým üstüme gece çökünce
Sanýrsýn ki bir fýçý þarap içmiþ
KAYIP YALDIZ