EBEDİYETE YOLCULUK

Aþk dediði beþeriyetin, yaldýzlanmýþ birkaç söz.
Ýkimiz de ukbadayýz. Sen ve ben... Mana ile öz.
Lime lime parçalanacak elbet bir gün bedenim.
Elini uzat biz seninle sonsuzluða göçelim.

Fani hayat dediysek, her þeyi de fani deðil ya!
Allah’a adanmýþ ömürler vardýr, sýðmaz ukbaya.
Takýp kemendini en ücra köþesine ruhumun,
Manasý oldun baþtanbaþa topraðýmýn, suyumun.

Tutsaðýn oldum. Þimdi alevli, sarp kayalardayým
Baðýrsam çýkmaz sesim, sanki dipsiz kuyulardayým
Ýnce bir tül çekilmiþ, varlýkla yokluk arasýnda
Tutup kaldýrsam tülü, görsem kim neyin sefasýnda

Masum ve özgürce haykýrýþlarýna güvenerek,
Ebediyete yol aldý seninle, dönmez bu yürek
Sahici rüyalarýn bitmeyen hikâyesi olduk.
Ýkimiz de vuslatý, Huda’nýn takdirine yorduk.

Rüzgârýnda uçurtmamýn, hayallerimizi savurdum
Ýlmek ilmek dualarýmda yalnýz seni dokudum
Fezaya çýkarak, gökyüzünde saklambaç oynadým
Arþa kadar ikimiz için kalacak yer aradým

Ne gelir elden, odur ki Yaratýcýdan dileðim;
Bütün günahlarýný, senin yerine ben çekeyim.
Uyanýnca hayat uykusundan, yeþererek birden
Arkandan sarýp kollarýný, öpeceðim ensenden

Þimdi gök kapýsýndan yolladýk umutlarýmýzý…
Kader bezemiþ, ezelde karmýþ hamurlarýmýzý…
Sosyal Medyada Paylaşın: