Zerreden göklere ne varsa; bütün silsile Kulaðýma fýsýldýyor “Yeryüzü bir aile” Hepsinde bir düzen ve ihtiþamlý bir uyum Ben ki bu ihtiþamý yaratanýn kuluyum.
Görev taksimi var, hem saygý yekdiðerine Huzur var, saygý görünce kendi deðerine Huda haykýrýyor; dev kâinatýn diliyle: Alýn, gösterdim size, iþte budur aile.
Anne evin güneþidir, Baba dünyasý Silmeleri gerekir nefreti, gamý yasý Güneþ küser mi dünyaya? Olur, hep karanlýk. Güneþ görmeyen eve uðrar mý hiç aydýnlýk
Anne kollar gözetir efradý aileyi Evlatlarý uðruna çeker her bir çileyi Bir tavuk bile yavrularýný sakýnýrken Düþünülür mü anne, yavrusunu terk eden
Çocuklar evin yýldýzýdýr, parlak ve narin Baþýna taç yap; hem geleceðindir hem yârin. Yýldýzlar göklerin kandili ve süsü bir bir Yýldýzsýz, soðuk, durgun bu gökyüzü de nedir?
Ah, böyle olsaydý bütün aile fertleri Hiç kalýr mýydý geriye tek bir dertleri Aile nasýl olmasý gerek, iþte evren Ýbretle bak ve gör; aileyi ondan öðren
Rifat SAÐLAM Sosyal Medyada Paylaşın:
rifatsaglam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.