Rimelli Şehirler

Karanlýðý ellerimin, gölgelerimdi.
Babamý andýran adamýn
Kadraný fidan gibi titrekti saati.
Ellerim gemici düðümü ve yazmak
Bakýr rengi gün doðumlarýnýn
Sersem serinliði…
Bir kelebeðin týrtýl oluþunu
Yahut bir kýsraðýn göðü içiþini
Zamanýn bu beyaz gölgeden nasýl
Doðduðunu asla iþitmem belki
Belki kükürt kokan
Ýtinanýn elinde dönen evrende
Kurþun kaleme bürünmüþ
Kaðýtlarda yürürüm hecelerce.
Yalnýzca buna eminim iþte…
Kirli kitaplardan nefretim,
Dudaklarýmdaki çatlaktan sýzan geçmiþ
Kadar olgun bu güzdeki meyveler.
Biliyorum, biliyorum çünkü
Zamanýn dingin alnýnda
Yol bulup eriyor þehirler.
Kýz Kulesinden bir gölge
Alaattin’in lambasýnda uyu.
Göðü selamlayýp; topuk sesinden ibaret
Rimelli kadýnlarla büyü.
…
Çok eskidendi bilmezsiniz
Bende bilmezdim, anlattýlar
Beni bir kalemin sýrtýna vurmuþlar
Onla yaþlanýrýz o zamandan beri.



Elis ÖZER
Sosyal Medyada Paylaşın: