Koskoca hiçliðin tadýnda , üzerimi örten yokluðuna , Feryadýma kulak vermeyen sessizliðinin istilasý bu yokluk... Var diyenin alnýnda çakýlý kurþun yok , Kýrýlan yüreðimin kemiklerini itler yesin ... Doymadýlar bu güne kadar , doymazlar Gelenin gidene selamý yoksa , kýrýlan kemiklerim nereye kadar...
Kimsesiz deðil sokakta dolanan deli bile Ellerimin arasýnda çýrpýnan yürek dedikleri de ne? Hayret ettiðiniz ýsrarým mý ? Yoksa sizin insanlýðýnýzýn su almasý mý?
Ayakta durun ilk önce !!! Önceliðinizi belirmeden selam vermeyin kimseye Hele ki seviyorum hiç demeyin?
Koynuna girmeyin yolda býrakacaksanýz Aklýný almayýn insanlýktan çýkacaksanýz...
Sýrtýnýz sývazlansýn diye egonuzu hortlatmayýn Kokan nefesinizi ruhumda dolandýrmayýn Payýnýz varsa geçmiþten gelen , yesin sizi itler yesin Doyumsuz gönlünüz var nasýl olsa Ruhunuzu genel evde beslemeyin...
Yunus Özkan Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.