’Ýnancýný yitirmiþ bir kadýn yarattýysa erkek , Dönüþü olmayan köprüden itmek istemiþtir... Ýçten içe kaybettiklerini kavrayýnca nevri Dönüp durduðu yerde bittiði içindir...’
- -
Susuþlarýný sevdirmeseydin , konuþ derdim Mutlu sözcükleri asalý çok oldu aslýnda O yüzden kokuþmuþ bir ben varým içinde Öyle bakma bana ne olur , göm artýk bedenimi de
Huzur denen neyse içime iþle artýk Caným desen ne anlamý var ayrýldýk Tenin tenime ne kadar uzak farklýydýk Ýlk gün gibi her geliþimde sarhoþ ettin beni Ben gözlerini içtim sen düþlerimi...
Sana yakýþmayan hallerden kopamýyorsun deðil mi? O gözlerin benim hayatýmýn en hassas sebebiydi Ýç çektim , utandým , yandým , sýzlandým yine benimdi Damlayan her incin baðrýmý delen kinindi...
Ne çok anlam yüklüyorum belki de Belki anlam bulan gözlerindir içimde... Ýyiye , güzele bir masal gibi özlemin derinliðinde Üzerime býraktýðýn bakýþlarýný özlüyorum
Asma yüzünü hüzün gözlüm ... Ölümsüzlük sadece senin gülüþünde...
Yunus Özkan
21.01.2013 01:30
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.