’’ Hak etmeyen içinmiþ aþk , çok iyi anlattýn gidiþinle ’’
Gül yüzüm... Ýmrenerek bakýyorum mutlu çiftlere... Sen gülüyorsun , ben umutlarýmý asýyorum
Can özüm... Soruyorum kuþlara ’’Gelmez mi ? ’’ diyorum ... Susuyorlar... Sen konuþ bari benimle Özlüyorum Duymuyor musun? Halimi görmüyor musun?
Seni hak etmediysem , Sensizliði niye býraktýn gönül gözüm Gözünü korkutmasýn þehrime yaðan tüm yaðmur damlalarý Sitemim yaþayamadýðýn aþkta beni sýrýlsýklam býrakman Hancý deðilken , gelip geçen yolcuymuþsun ya Ýsyaným buna...
Haykýrýyorum sana… Koþsan ilk gün gibi kollarýma , Baksan ya içimi yakan o bakýþýnla Çocuk olsam yine yanýnda , Neþelensem , mutlu olsam doyasýya
Mutsuzluklarýma bir daha hiç þiir yazmasam Sussa kalemim , Kýrsan ve anýlarýmla yaksan tüm izdüþümlerimi Yükümü alsan omuzlarýmdan Savursan rüzgara Yalnýz sen ve ben yaþasak , Yaþlansak… Mutlu olsak doyasýya
Çok þey istemiyorum ömrüm , Dönüp baksan yetecek oysa… Seni beklemek ölüm bu aþkta... Umut etmek bize haram mý yoksa…
Yunus Özkan
07.01.2013 / 22:22
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.