Hâtûn Destaný
Þiirleri kýskanma, düþman olma þiire.
Ben hayale bulandým, belki de vesaire.
Sen mutlu deðil isen, yazýk olsun þaire!
Þiir harf tortusudur, þiir deliye dava!
Þiirim Mecnun deðil, sen de Leyla deðilsin.
Senin karþýna çýkan þiir yere eðilsin!
Medet Allah’ým medet! Yâri, yâre demeye
Göklerin yaslandýðý kara topraða nispet!
O gözleri elamdýr, Kal-u Bela’mdýr evet!
O’nu anlatacaðým, sözü boðarcasýna,
Deme yârim þaire derdi sorulmaz, niçin?
Hayalleri öldürdüm, gerçeði yazmak için!
.
Vird eylesem adýný küser Esma-ül Hüsna,
Sen kulu utandýran, gönlü saran birisin.
Anlatamam huriyi görmeyince huriyi,
Sen hayali koþturan, aklý yoran birisin.
Veli yolunu tutsun arþü ferþü a’lânýn,
Deli secde arasýn aklý varsa kulunun,
Zemheriden baharý okunur ya salânýn,
Sen mevtayý güldüren, dili ceren birisin.
Benim dostum yok gibi, sevenim meçhûl deðil.
Aradýðým her neyse, kayýp deðil, kul deðil.
Bilirsin, beni yoran para deðil, pul deðil.
Sen gönül hazineme, yedi veren birisin.
Cennetin mutfaðýnda nimet tartar, tadarsýn.
En güzelini bana kurban deyip adarsýn.
Sen gönül ocaðýmda, yandýrdýðýn kadarsýn.
Sen þah damarda kaný, tutuþturan birisin.
Sen aþký maðlup eden kara gözün nurusun.
Namaz kadar mübarek, dua kadar durusun.
Yâre diz çökmeyenin “iki eli kurusun”
Sen bahtsýz þairlere, kalem kýran birisin.
Benim bahtým kutludur, benim yârim güzeldir.
Ben dert üstüne dertle piþerek sana geldim.
Þefaat eyle gülüm, ben, son divana geldim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.