Hiç bana seslenme, deli kurt gibi
Bilmen ulumayý, mele sen gönül!
Býrak sýrtlan yesin, domuz leþini.
Tuzlu gözyaþýný, yala sen gönül!
Ýçin yansýn için, ulu kervana !
Kurt mu, koyun mudur gelen imana?
Kader aslanýný besleyen kana,
Deðirmen içre un ele sen gönül !
Dünyevî’yim akrep zehrini tattým.
Ne yýlandým, ne de göklerde yattým.
Kýtmîyr tasmasýna boyun uzattým...
Zinciri boynuma, dola sen gönül !
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.