Sustun tümcelerinde çýkmazýný saklarken
Oysaki bilmiyordun sükût düþmandýr aþka
Nasýrlý ellerinle yüreðini aklarken
Baktýn gönül sesinin týnýsý çýkar baþka
Kaç asýr geçti bilmem vuslatýný beklerken
Mayýnlý yollarýnda ölümümü koklarken
Þimdi diyorsundur ki gölgenle yakamdan düþ
Ah bir anlasan yârim aþk bana en güzel düþ
Zifiri karanlýkta sýtmaya tutulmuþum
Titrek gece lambasý ýsýtmýyor gecemi
Esaret tayfasýna gönülden katýlmýþým
Korku dolu gözlerim kilitlerken hecemi
Baksana ne haldeyim yüksekten atýlmýþým
Ýki kuruþluk aþka kelepir satýlmýþým
En güzel yýllarýmda elemle doldu yaþým
Kurunun yanýndayken kor gibi yanan yaþým
Esir kalp duraðýnda beklerim özgürlüðü
Gelen geçen araçlar görmez, es geçer beni
Korkutmaz ki sevdayý kalp sesimin gürlüðü
Sýrýlsýklam býrakýp hýzla çürütür teni
Bolluðu bilmem aþkta kabul ettim darlýðý
Gözlerim görmez olmuþ sýr bilmiþim körlüðü
Engelli bedenimde ýþýk, nefes ve yârsýn
Bazen de kenarýnda can çekiþtiðim yarsýn
Gök gürler, yer aðlar mý evren de tutar mý yas
Kalkar mý cenazemiz dua eden olur mu
Ýþitilir mi dersin kefenden gürleyen ses
Ruh çýkarken arþa beden öksüz kalýr mý
Anladým ki harammýþ fani dünyada nefes
Hayat sandýðýmýzmýþ zincirlendiðim kafes
Unuttuk kendimizi derin hülyaya daldýk
Sonra keder denilen derin ummana daldýk
Seda YÜKLER