öykümü almýþ giden yüzler
sesleri bir nehir gibi uzandýkça ruhuma...
sarý þehrin sokaklarýnda gezerken adýmlarým
her akþam bir bakýþla ölüyor adamlar
sýr mezarlara kaç uyku ekliyorum
eteklerimde binlerce delilik
aðzýmda ateþle koþsam
hangi dua yaðmurunu verir
gölgemde unutulmuþ sevinçler
ve uçurum günahlar
tatlý bir aðrýsýnýz
baþýmda
biliyorum
sular bile ayný ezgiyle öpmüyor yüzümü
ne zaman ölümü savsam nazlý hüzünlerden
mutlaka bir çocuk aðlýyor
boþ gemilerde
ki
ilk yolculuk deðil bu aldanýþlarda
aklýmý gezdiririm düþün içinde
anýlar perde perde iner
göðüme...
denizler hep mavi
denizler hep durgun
bakýþlarýmda