Çileler sevdan olmuþ, huzur nedir bilmedin,
Gözlerin hazan seli, mecal bulup silmedin,
Mutluluk düþlerindi, bir nebzecik gülmedin.
Az tebessüm bekledin, acýlar kaþ çattýlar,
Berrak, tatlý ýrmaktýn, içmeden kir kattýlar?
Körpe narin çiçektin, hiç açmadan aldýlar,
Büyüyüp serpilmeden, kýrdý döktü çaldýlar,
Bahçeler solgun sessiz, üvey öksüz kaldýlar.
Kendin sandýn her kesi, kimi çok fesattýlar,
Eþya oldun pazarda, kâh aldý kâh sattýlar.
Gönlü kýrýk serçesin, parklar mekânýn þimdi,
Anne baðrý yuvandý, bozup, daðýtan kimdi?
Umutlarýn tükenmiþ, kalbin yasla mý çimdi?
Geleceðin yok artýk, görmeden kararttýlar,
Bu günün korkunç dünden, yarýný arattýlar.
Oyun yerin gökdelen, bahçe yok ki gezesin,
Kurdun kuþun yemisin, þer güçlere mezesin,
Kýs kýs gülsün þeytanlar, artýk býyýk bezesin.
Sevgiye yelken açtýn, göz yaþýnda battýlar,
Hüzün aktý damlalar, haz duyarak tattýlar.
Ýbriþimdi saçlarýn, hem öper, hem tarardým,
Ninnim bin bir þifaydý, hep duayla sarardým,
Gülmeni az görmezsem, yüreðimde arardým.
Yalnýz geçen her günüm, harap ve bayattýlar,
Gamdan uykusuz gözler, geldiðinde yattýlar.
Dün sabah getirmiþsin, bin bir demet hediye,
Topraðýmý pek öptün; “özledim annem” diye,
Sen varken baþka gülü, koklayayým ne diye?
Can suyum; söyle kimler, ruhunu kuþattýlar?
Zindana dönmüþ bahtýn, hicran mý yaþattýlar?
Diyorsan ki yaþam güç, mihnetler zor canýma,
Elem sitem, kem sözler, dokunmakta kanýma,
Mevla’mdan ümit kesme, bir gün alýr yanýma.
Merhamet, þefkat bitmiþ, her yolu kapattýlar,
Mesut olmak hakkýndý, neden derde attýlar?
Tozpembe hayallerle, salýncaklar ördüðüm,
Parmaðýna gül deðse, incinirdin, gördüðüm,
Hýçkýrýklar göðsünde, yutamadýn kördüðüm.
Doðduðunda melektin, kollarýn kanattýlar,
Hiç uçmadan yoldular, koparýp kanattýlar.
Göz nurumdun çiçeðim, en deðerlim sen idin,
Bir tanemdin küçüðüm, bedenimde ten idin,
Yanaðýmda bir gamze, keder bilmez þen idin.
Kirpiðin her dem nemli, demek çok ýslattýlar?
Gülmek pek yaraþýrdý, kimler hep aðlattýlar?
(tüm acý çeken çocuklarýn anýsýna...)