Denizde istiridye, gökte martýlar,
Güven dedim bana, inanmadýlar
Tüm insanlýk þüpheye gebe,
Gözyaþý dedikleri çuval dolusu kedermiþ,
Aþkýn adý var, kendi yok…
Sisli kaldýrýmlarýn güçsüz kadýný,
Dinle neyden en acý ezgiler.
Saçlarýnda akan bir kýzýllýk var, uðursuz!
Mabedime doldurdum gök taþlarýný,
Paris bir yetim piyano, parmaklar evlatlýk.
Yüz kýzardý, alným da firuze taþý,
Yýllanmýþ bir sözüm vardý sana,
Güven dedim bana, iki hece…
Tartýþmalara giremem, zaten yorulmuþum hayattan yana.
Kalemimde siyah bir leke,
Çevir kalbini aynalara belki kendini görürsün,
Yalnýzlýk dedikleri güvensizlikten doðarmýþ,
Güven dedim bana, güvenmiyorsun hala…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.