Barýþ dediler
Sýðýndý kalbimin iklimsizliðine
Çorak elleriyle bir çocuk
Durgun bakýþlarýndan anladým
Gözlerinin deryasýz kalýþýný
Ve kurumuþ dudaklarýnýn çatlaðýndan
Kan sýzýyordu düþlerine
Kan gölünün ortasýnda bir kadýn
Harabelerde kaçarken çaresiz
Doðruldu þakaklarýna silahýn namlusu
Suçsuzdu, günahsýzdý ama mahkumdu ölüme
Gazze’de bir bebek anasýz kaldý
Barýþ dediler
Et yýðýnýndan farksýzdý
Rahimden yeni düþen bebek
Atýldý çöplerin arasýna hoyratça
Kesildi nefesi oksijenden mahrum
Ýnsanlýk asýldý bulutlarýn þah damarýna
Bürünürken kainat zifiri karanlýða
On üçünde ýrzýna geçtiler Ezo’nun
Bembeyaz umutlarý kan kýrmýzýsý
Vebalini ödemek babanýn borcu oldu
Töre kimliðine büründü canavar
Tek kurþunla can verdi Ezo,
yüzünde buruk gülüþ…
Barýþ dediler
Zeytin dalýný kestiler hesapsýzca
Sapanlara maruz kaldý beyaz güvercin
Yasaklandý, ket vuruldu düþüncelere
Duygular esaretindeyken toplumun
Gülmedik, sevmedik ve yaþamadýk doyasýya
Ezo’nun son hýçkýrýðýnda kaldý hayat
Barýþ dediler
Hiç kimse inanmadý…
Seda YÜKLER