Hýzlý hýzlý kaþýdým sýrtýmý elimle deðil duvarla... Yaslanýp bir kiriþe öylece emanet ettim kendimi... Salt bir þiir deðil ki çoraplarým da yoktu ayaðýmda
(bir nevi aile geleneðidir bu) (dedem de sýrtýný aðaçlara sürterken) -bir dakika alt satýra geçiyorum (çýkartýrmýþ çoraplarýný)
Tabii o zamanlar yünlü çoraplar aðaçlar bile yünlü; varlýðýndan þüphe duyduðum bir adam küfürlere konu ebemi dut aðacý örerken görürmüþ: ne desem yalan!
Muhtemelen otobüsten huylandým, gýcýk yapar bende toplu taþýma araçlarý; kimileri polenlerden kimileri tüylerden bense otobüslerden nem kapýyorum iþte. Hapþýrmýyorum ama intihar edebiliyorum. O ayakta dururken terlidir diye tutulmayan þeylere -maalesef adlarýný bilmiyorum- kendimi defalarca asmaya çalýþtým. En çok o sarýþýn kurtarmak için çabaladý.
-Rahat býrakýn kýzý hayat öpücüðü versin dedim ama anlayan kim!
Bir çocukluk hikâyesi uydurdum herkese; üniversitedeki dekana, lisedeki kumrala, mahalle bakalýnýn yeni boþanmýþ kýzýna, yani herkese; sözde yalancý gebelikten doðurmuþ annem beni - olmaz caaným öyle þey -valla diyorum (ama yemin etmiyorum) ""ee sonra" diyor herkes varsa çayýmdan yudumlayýp yoksa da uzaklarý yutkunup devam ediyordum anlatmaya: birkaç ay sonra da dünyaya açmýþým gözlerimi. - vardýr bir hikmeti diyenler mi dersin - Tövbe, tövbe... diye küfüre göz kýrpanlar mý dersin!
Ama bunlar önemsiz çünkü hýzla kaþýdým sýrtýmý elimle deðil duvarla
Sosyal Medyada Paylaşın:
yara terbiyecisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.