Büyüyünce

Kocaman kocaman adamlar!
Kýrýk kalplere bölünmüþ sevdalarý,
Ve uçsuz bucaksýz çýkmaz sokaklar!

Gökyüzü, ýþýðý azaltmakta,
Yatanlar çoðalýyor, erkenden!
Göçüyor ama gitmiyor kimse, bizlerden.

Kimimiz sigara yakamýyor, korkudan,
Ayný sebepten býrakamýyor, kimimiz.
Pek azý akýlcý geçiniyor, ’biz doðuþtan garibiz’.

Bi’ elde içki, hem de en afillisinden,
Diðerinde koskocaman sýfýr,
Çok da önemli deðil aslýnda.

Biri yastýkla kavgalý, aðlatýlmýþ besbelli.
Sert sert bakýyor bir resme diðeri!
Bir baþkasýnýn umrunda mý dünya!

Ana’son var ama asla sonu yok,
Gurbette bir hiçlik var, hepsi de ona tok.
Ne vuslatýn ne de kurþunun belli adresi.

Çoktan yer yarýlmýþ kimine göre,
Ama bi o kalmýþ gibi,
Titrek elleri.

Bir þarký dilde düðüm olmuþ kiminde,
Kiminde kalpsiz býrakýlmýþ beden!
Ne garip! Hem korkuyorlar, hem de güveniyorlar.

Koca koca adamlar, aþaðýlanmýþ gökyüzü,
Gafil avlanýlmýþlar korkularýna,
Son yastýða yer arýyorlar, ne garip...

| Emrah Nargöz
| 12 Ocak 2013, Cumartesi 02:25
Sosyal Medyada Paylaşın: