Kurşun Kalemin Vurduğu Adam

Sen gittin.
Hiçim,
Açý’m sana,
’Hiç’sizim.
Ne uzaklýk bilir gözlerim artýk,
Ne de kuraklýk.

/

Baþtan ayaða bomboþum ben.
Ölümün en sýcak yaný,
Söndürülmüþ her bir sigaranýn
Derde derman olmayýp,
Ardýnda býraktýðý külleriyim.

Son nefes gibiyim sana ben,
Mecburi yolculuklarýn dumaný.
Ve unutma;
Ýçini ýsýtabildiyse,
Dünyaný yakmasý ’hiç’ garip deðildir, bir aþkýn!

/

Anlamlý ama harflere sýðmayan,
Basit kelimelerin en uzunuyum sana ben.

/

Baþ harflerinin,
Boþ harflerime taç olduðu,
Bir ’kalem’de
Yakýným sana ben.

/

Bir kalemde yak’ýn!


| Emrah Nargöz | 11 Aralýk 2012 Salý, 01:01 |
Sosyal Medyada Paylaşın: