'Sana Rağmen; İçten Satırlar'

Merhaba gecenin eþ anlamlýsý,
Yalnýzlýðýn eskimeyen yüzü
Ve iyi geçmeyen uykumun diðer adý.

Sebebi sen olduðun bu figüranlýðýmdan,
seni unutmak için köþe bucak arýyorum kendimi þehirlerarasý terminallerde,
çünkü bilmediðim bir durakta
bilmediðim bir otobüsü beklerken
rastgele aþklarýn piyangosundan çekilmiþ gibi bir þey olmuþtu karþýlaþmamýz.
Çünkü bilmediðim o zaman aralýðýnda sana teslim etmiþtim ruhumu.

Ýçi kararmýþ bulut yýðýnlarý arasýnda ýþýðýný sýzdýran güneþtin bana.
Bakýþýndaki emsalsiz ifadede,
saçlarýnýn rüzgârdaki savruluþunda,
kokundaki gizli melodide
ve tüm ihtiþamýnla aþk bilmiþtim seni kendime.

Geceyi bile seninle severdim ben,
düþüp bir þarkýnýn en kahredici nakaratýnda,

‘seni severdim sana raðmen’.

Sevebilirdim seninle güz yaðmurlarýnda delice ýslanmayý
ve yaðmur sonrasý gökkuþaðýnýn parlayan renkleri arasýnda
içimize çekeceðimiz toprak kokusunun sarhoþluðunu.
Seninle her þeyi severdim ben.
Sevmek istedim seni her þeyle ki sevebilirdim seni, her þeyinle.
Ama þimdi senin düþ olduklarýndan sýyrýlýp,
gerçeði oluyorum yalnýzlýðýn.
Biliyorum sevebilirim seni yeniden, unutabilirsem bir gün eþkâlini.

‘Ruhumsuzluk’ en anlamsýz kelime yýðýný þimdilerde.
Zira yoksun, zira yoksunum, zira yoksulum duygu heybesinden.
Gitmiþliðinin satýr aralarýna yýðýlýp kalýyorum,
bensizlik aðýr geliyor sensizliðe,
yine bir þarkýnýn en kahredici nakaratýna vuruyor kimsesizliðim,

‘Bu yorgun kýrýk dökük hikâyede, adý bende saklý’

Hak etmediðin yerdesin ama olsun; adýn bende saklý.

En iyisi mi?
Geceye sýðýnýp, örtmeliyim üzerini þiirlerle.
Eski satýrlarý yakýp yeni satýr aralarýna hapsetmeliyim sensizliði.
Bir veda cümlesinde kaybetmeliyim kendimi,
çünkü hiçbir hoþçakal kelimesine sýðdýramýyorum seni.
Sen hoþ kal sevgili, bir gün kendime ulaþabilirsem, o vakit bende aþka ölebilirim.

Ve biliyorum öpebilseydim dudaklarýndan bir kez,
alacaktým ruhumu senden...

Erkan Ýpek | ’Sana Raðmen; Ýçten Satýrlar’

Sosyal Medyada Paylaşın: