Mültecinim

Aþk’a dair yaþanan ne varsa bu yol da;
Söküp atýyorum acýmadan,
Razý oldum payýma düþene,
Ellerimle topraða veriyorum þimdi düþlerimi!
Biz’siz bir þehir kurdum sen’sizliðin kuytularýnda,
Kalp kýrýklýklarýyla dolu bu þehrin tam ortasýndayým.
Felaket tellalý ayrýlýðý çalýyor dört bir yana
Mültecinim, terk etmeliyim bu þehri,
Hiç olmamýþ hiç yaþanmamýþ gibi...

Namussuz gecelerin kör koynuna dem vuruyor zakkum gülüþlerim
Boðazýma düðümleniyor içimden geçen senli cümleler
"Biraz daha kalalým"lar yitirdi tüm deðerini
Hak etmediðin hakkýnla kal
Bunlar yüreðimden kopan son sözlerim
Aðlayacak þiirler yazmayacaðým
Þaþýrsýn bütün aþk ünlemleri
Kalabalýðýnda kaybolacak binlerce harf seçtim sana
Ve koparýyorum Biz’i baðlayan ’aþk’ zincirini.

Umudumu kaybettiðim anda sevmek istediðimdin sen oysa,
Münferit ol,
Göðüs kafesimde sakladýðým tüm harflerim bitti,
Dokunduðum her hatýrada, ölüm korkulu bir yalnýzlýk sarýyor bedenimi
Ama ölüm baþka birþeydi sana benzemiyordu,
Ya ölüm’sen gel gir koynuma
Ya da çek gözlerini ýslanmýþ kirpiklerimden
Çekil git iþte...

Doðru bildiðim bütün masallarým bitti
Yokluðun geniþ zaman hikayesinde birer devrik cümleyiz ,
Varlýðýna bir sýfat biçemiyorum
Aþk kendi ölüsünü taþýyor omuzlarýmda
Kafamý kaldýrýp bakamýyorum gökyüzüne
Gülüþlerim uzaklarda kalýyor
Bir ses, bir fýsýltý bozuyor zifiri yalnýzlýðýmý
’Hadi öl ve nefret et’

Bitti iþte,
Geride kalan ölüm dolu sevgime bir fatiha okuyorum,
Ve birkaç damla gözyaþýyla suluyorum yürek mezar’lýðýmý,
Beni sana baðlayan her þeyi gömüyorum,
Hiç olmadýk ya biz,
Umutlarýma bir kurþun sýkar çeker giderim
Arda kalan topraksa eðer?
Sen iyi bak kendine...

Erkan Ýpek

ÞÝÝRÝME SES OLAN SEVGÝLÝ YEÞÝM SEVÝNCE ABLAMA SONSUZ TEÞEKKÜRLER...
Sosyal Medyada Paylaşın: