İstanbul Sen Kokuyor

Hüzn-ü seher vaktinde Arafata yükselirken ruhum,
Ellerim EYÜP’ün koynunda.
Yedi tepeden arþa yükseliyor dualarým
Hepsinde sen sen kokuyorsun sevgili.

Hissediyor musun gözlerimden akýp giden seni
Duyuyor musun haykýrýþlarýmý Ýstanbul?
Ben bu gece her þeyimi kaybettim kaybettim kaybettim.

Sahra çölünde yanan mecnuna varýyor gözyaþlarým
Leyla’ya dokunuyor çaresizliðim.

Sen olmadan üþüyor Ýstanbul
Ben üþüyorum.

Kýz kulesi kadar yalnýzým
Savrulmaktayým hýrçýn dalgalarýn koynunda.

Göz göze geldiðim azgýn dalgalarýn çýðlýklarýyla
Baðýrmak
Ýçimi dökmek istiyorum

Susmalara teslim oluyor dudaklarým ansýzýn
Sensizliðin sesini dinliyorum boðazýn maviliklerinde

Sen yoksun
Herkes kalabalýðýnda bu þehirde

Kimileri yol gözlüyor uzaklarda
Kimileri sevda türkülerinde boðulmakta
Kimisi aðlamaklý benim gibi.

Ýstanbul biz olmadan sessiz…
Ýstanbul sen kokuyor sevgili.

Ýstanbul aþktý
Ýstanbul þimdi ayrýlýk!

Durdur saatini Ýstanbul
Ayrýlýða vuruyor zaman
Caným yanýyor, caným

Yitirdiðim sevdam ayaklar altýnda istiklalin kaldýrýmlarýnda
Bir veda kurþununa dayanmadý hayallerim

Hercai bir ayrýlýða yenik düþtü bedenim
Eþhedü en lâ, lâ ilâhe illallah düþüyor yüreðime

Ey saklý þehrim vakti geldi gitmelerin
Sevabým olmadýn, gün/ahýmla veda ediyorum
Bu gece kendimden vazgeçiyorum

Dokunma sakýn bana Ýstanbul,
Artýk sevmek istemiyorum.

Erkan Ýpek
Sosyal Medyada Paylaşın: