Zifiri karanlýk iki göz, henüz yitirmemiþ ýþýðýný
Hava ayaz mý ayaz, yollar çamur mu çamur
Üstte yok, baþta yok, elinde bir elma,
Gözünün yaþý mý yediði, elindeki elma mý belli deðil
Yalýn ayak kara gözlü kara kýz, çamur içinde
Morarmýþ soðuktan, ne üstte var ne baþta
Ablasýnýn koluna girmiþ, býraksa düþecek belki de yere
Gözlerimi yumdum, belki bakmazsam görmem diye
Oysa geldi oturdu yüreðimin taa baþköþesine
Bir çift kara göz, bakýþýnda kayboldum, oldum biçare
Üzüm karasý gözleri yaþlý, üstü baþý kir pas içinde
Ah küçüðüm, biriciðim, kimsin kiminsin bilmiyorum
Bildiðimse, sen aðlarken ben mahvoldum
Belki içimdeki çocuk senin kadar talihsiz deðildi
Çekmedi senin kadar kahýr ve ayaklarý çýplak basmadý
Buz kalýplarýndan yollara
Ama küçüðüm, ta yüreðinde hissetti inci tanesi gözyaþlarýný
Keþke ulaþabilsem sana, sarýlsam sýmsýký bilmem dindirir mi ?
Bir nebze de olsa aðlayan o küçücük yüreðini
Dinmez bilirim
Dinmeyecekde savaþlar bitmedikçe
Ýnsana, insan gibi deðer verilmedikçe
Her kuytu binbir tuzakken masumlara
Bir bilsen küçüðüm
Bir bilsen ne çok aðladým seninle birlikte
11.01.2013/Hatice AK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.