Tutmaz bizim mayamýz/da fitne fücur, Bunu, yaz aklýnýn bir ucuna ey yar,
Alnýmýzýn orta yerinden, döþümüze kadar bölse de bu sevda, Bil ki, milim titremez gönül sýratýnda dizimiz, Mecnunun yandýðý çöl gibi kavrulur, Haktan yana piþer her zerremiz, Biz mazlumuz ey yar! Mazlum biliriz her caný…
Biliriz… Vuslata giden yolda diken gül kokar, Güle aðlayan g/özde hep zemzem akar…
Duy, sende duy bu ince feryadýmý, Ve ardýn sýra acz ile býrakma, Býrakma sakýn gözlerimi kan çanaðý, Býrakma beni kendimle bir baþýma, Koma ne olur… Koma beni öyle yýkýk ve çaresiz viraneler gibi…
Bil ki… Sensiz, aldýðým her nefes haram bana... Ecelim olsan, yüzüm hep döner sana
Korkarým… An gelir gücüm yetmez, ellerini tutmaya, Bükülür belim , tutmaz belki dizlerim, Dil dönmez, Akýl ermez sevdayý taþýmaya, Ya bu dünya aðýr gelir, Ya da aðýr gelir bu ömrü sensiz yaþamak…
Ve… Sessizce baþka þehirlerde yaþlanýrsak ikimiz, Yapayalnýz, Kimsesiz, Öylece boynu bükük çýnarlar gibi… Yaþlanmak diyorum, ellerini tutmadan yaþlanmak, Ýþte, böylesi yaþlanmak kor adama cancaðýzým. Sen o vakit gör yangýný, o zaman gör ciðer kokusunu, Anlarsýn yanmak neymiþ, öyle vuslat ateþinde…
Bilirsin, Gözlerin, hele gözlerine baktýðýnda, kâinat nasýl durur, Karanlýklar aðarýr, Yüzüme nasýl bir aydýnlýk vurur. Ant olsun be, Ant olsun ki, aldýðým her nefes senin için. Kâinat yýkýlsa gidiþini aratmaz hiçbir sebep,
Ve… Hiçbir þey, hiçbir þey acýtmaz, yokluðun kadar.
Hadi, yarýnlara keþkeler dizmeden gel, Tut elimden aþka sür beni, aþk ile Kor’a bele, Ben baþka yol bilmem ki cancaðýzým, Hele sen bana bir fasýl aþk üfle aþk...
Kana kana aþk içeyim göz bebeðinden, Saðým solum aþk olsun, Ýki kere ikide, Ondan sonra da aþk olsun… Dönsün bütün hesaplar cehennem ateþine, Zaten cennet deðil içimdeki bu sensizlik…
Hadi tut, tut elimden aþka sür beni, Bir fasýl aþk üfle, ya da öldür beni…
Celal Þahbaz (yorgunkalem)
Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.