Sevmelerim kurban olsun yoluna Yolun ne kadar uzak olursa olsun ruhuma Dizginleyemiyorum sana çarpan yüreðimi
Uzun uzadýya yýllarýmý verseydim sana Kim bilir Yokluðunda dünyam ne kadar da yavan kalýrdý
Sen bil isterim Adýn gibi emin olsan da Duy isterim Seni delice sevdim Sevdiðim Kadýným ol istedim...
Yalaným mý oldu? Sol yaným senindi Koþulsuz koþtum , sevdim diye Bu kadar çabuk gitmeler niye?
Çaresizim karþýnda Çýðlýk çýðlýða Gün ortasýnda vurulmuþcasýna Býkýp yeniden baþlarcasýna Aptalým Ahmaðým Ama’yým
Su istesen yaðardým üzerine ürkekçe Sen üþüsen doðmazsam güneþ gibi yakardým bedenimi de
Ne istedin ... Söylesene Ruhumu kezzap kuyularýna attýran aþký nasýl yaþattýn iki günde Ne gezer vicdan sende Ýnsafýn kurusun Kurusun aþk zannettiðim duygularým.
Ki sen... Namluya sürdüðün kör kurþunun farkýnda bile deðildin Tetik düþtü , ölüm erken ama ölümsüzlük geç bu aþka Ruhumun üzerinde tepinen ibliste kim ? Kimsesiz býraktýðýn bedenim , artýk kefenim...
Yunus Özkan
30.12.2012 14:14 Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.