Ömür Mevsimler Gibi
Eskiden mevsimlerin yollarýný gözlerdik...
Þimdi bütün mevsimler beklemeden geliyor!
Hele þu ilk baharý ne kadar çok özlerdik!
Artýk bahar güne gün eklemeden geliyor...
Baharla bin can gelir ekerdik, yeþerirdi!
Yaz gelince çiftçinin gözleri yaþarýrdý...
Güzün hasat toplanýr, çalýþan baþarýrdý!
Kýþlar, hasadý ata yüklemeden geliyor...
Gözümüz açýlmazdý o diz boyu beyazdan!
Býkardýk soðuklardan, dondurucu ayazdan...
Hiç bir þey anlamazdýk ne kýþtan, ne de yazdan!
Hazan, bahardan bir gül koklamadan geliyor...
Gençlik azametinin yýllar oldu uþaðý...
Zamanla doldu baþlar eðdi olgun baþaðý!
Yaþ kemale erince, takvim yokuþ aþaðý!
Aylar, mevsimler, yýllar yoklamadan geliyor...
Mevsimdi, yýldý derken borçlar kabarýp gitti!
Nefis denen öz varlýk zevk-i sefaya itti...
Kazanacaðýz derken zaman kalmadý, bitti!
Hesaplar yüzü, gözü paklamadan geliyor...
Günleri fark etmedik, aylar sanki gün gibi...
Caným gençlik yýllarý nasýl geçti dün gibi!
Saçlarýn haline bak, deðirmende un gibi!
Ömrün sonu kapýyý týklamadan geliyor...
Antalya-2013/01
TDK
yeþermek: yeþillenmek, gövermek, canlanmak...
hasat: ürün, ürün kaldýrmak, ekin biçmek...
baþak: arpa, buðday, yulaf gibi ekinlerin tanelerini taþýyan kýlçýklý baþý...
paklamak: temizlemek, arýtmak...
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.