Bir bardak umut içtim Yeþil sarp daðlardan Bir tutam hasat biçtim Koynumdaki kýrlardan Yaðmur oldum yaðdým Kurak çatlak topraða Hasretim geçmedi Ben ne eyleyim
Sýrtýma odun aldým Taþýdým yollarca Elime çekiç aldým Dövdüm demirleri daðlarca Kar oldum kondum Çatýlara tonlarca Hasretim geçmedi Ben ne eyleyim
Unu suya buladým Ekmek oldu aþ oldu Kor yüreði baðladým Sobada ateþ oldu Buðday oldum dövüldüm Tarlalarda hunharca Hasretim geçmedi Ben ne eyleyim
Aklýmý sevda aldý Geldim çöktüm eþiðe Yoruldum düþünmekten Seviyor mu diye Rüzgar oldum Estim soluksuz her yöne Hasretim geçmedi Ben ne eyleyim
Koyunlar öbek öbek Koynumda deli yürek Çoban oldum Vurdum ýssýz daðlara Kaval oldum Çaldým susuz ovada Hasretim geçmedi Ben ne eyleyim
O zaman Gömülüp uyusam kara derin topraða Beklesem kök salsam derin karanlýklarda Yýllar geçse, uzun bir zaman sonra Filizlense baþým, çýksa aydýnlýklara Doðan yeni bir gün gibi gerinse bedenim Taptaze doðsam yeniden Çiçekler açsa kollarým Korkmadan büyüsem Güneþi koklarcasýna
Ve arza yayýlsa sarsa dallarým Dünyayý içime alýp, saklasam... Saklasam... Sak la sam.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sami Akbeniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.