Ay Ve Güneş
Ay Ve Güneþ
Gelince ömrün sonu, deðecek ay kalmaz.
Gün olsa ne çýkar olmasa ne, öldü ay.
Ay güneþ olmayýnca, baþka güneþ bulmaz.
Ömür geçmeden, birkaççýk nefes güldü ay.
Nerde bulunur ki, güneþ gibi bir güneþ.
Elbet bu güneþin bir aný, bir ömre eþ.
Teselli etmez ayý, ne ana ne kardeþ.
Ömür geçmeden, birkaççýk nefes güldü ay.
Ruhun güneþi bir daha, doðmaz olunca.
Denizde met olur, ayýn gözü dolunca.
Tanýnmaz olur artýk ay, saç baþ yolunca.
Ömür geçmeden, birkaççýk nefes güldü ay.
Ýman insana gerektir, güneþe de ay.
Güneþ olmazsa yýkýlýr, gönülde saray.
Ey ay yeter artýk, ölüm için sen gün say.
Ömür geçmeden, birkaççýk nefes güldü ay.
Mustafa EROL
04.01.2013
Antalya/ Manavgat
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.