Bir gün birden bire çýkýp geldi kadýn Karanlýktan önceydi elleri O, güneyli yalnýzlýðýný unuttu Adam yarým kalmýþ þarabýný… Dünyanýn gözleri önünde buluþtular Çarpýk iki mýsra gibiydiler. Kadýn cebinden çýkarýp merhem sürdü adamýn yarasýna Adam kadýnýn yalnýzlýðýný sevdi Adam yalnýzlýðý zaten seviyordu Adam kadýný sevdi Adam kadýný zaten seviyordu
…
Gece kelebeklerinin baþý dönüyordu ekþilikten Adam, Romalý kadýný bulup çýkardý kitaplardan Yanýna Spartaküs’ü ve plebleri koydu Kadýn, baldýrý çýplak isyancýlarý sevdi Adamýn göðsünde terledi bakýþlarý kadýnýn Elleri karanlýðýn göbeðinde birleþti Kanatsýz bir çoðul eki beklediler Ve Roma yýkýldýktan sonra nihayet seviþtiler Ýlk defa seviþtiler Kadýnýn göðsünden kuþlar uçuþtu Adamýn- -sa ayaklarý dibindeydi ýrmak… Kadýn cenneti düþündü Hemen oracýkta ikna oldu yaþamaya Adam býrakýp gitti Roma’yý…
...
Bi ara yukarý sokaktan insanlar da çýkýp geldi Aðlakçaydý herkes yarýmcaydý Hala ölmek isteyenler de vardý Kadýn kederli ellerlinden bahsetti onlara Göðün mavisinden konuþtu bi müddet Bi de küçük yýldýzýn baladý duruyordu masada… Adam dedi ki kadýna; sen Mýsýr’ý bilirsin tanrý Amen’i Teb’de öldürdü Roma bundandýr Ýskenderiye’nin boynu büküklüðü al þu yüreði dizginle
Kadýn, Kavafis’ten þiirler okudu gece yarýsý “yüzümü nereye çevirsem, nereye baksam kara yýkýntýlarýný görüyorum ömrümün” Ayna kýrýldý… Adamýn yüzü parça parça daðýldý yerde Kadýnýn birden bire geliþi gibiydi adamýn aynada daðýlýþý Biraz da ona içtiler sonra tekrar seviþtiler yedi bin yýl geçti uyandýlar sonra ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
NOVIEMBRE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.