Bu hasret bir gün bitecek Züleyha Haným Sürmez sittinsene göðsünde aðrýyan yaranýn hükmü Bir bulut, bir yýldýz tanesi alýr götürür seni bu yaradan Aðrýyan teninde gül biter, gülün bundandýr kýymeti! ... Bu senin kederli yüzün eski bir tapýnak ayinidir, Züleyha Haným! Sonu yok bir sokak gibi büyüdü yollar göðsünde Göðsün, ayrýksý kýtalar gibi sarktý yaþamýn kaynaðýna kavuþamamayý büyüttü ve kederi öðrendi böylelikle bilincin usta ellerinde … Önce ellerin vardý biliyorum, ýrmaklarca gideðen Önce ellerin vardý, tragedyanýn ve dokunmanýn tarihi… Susamýþ çocuklar gelirdi sonra, terli ve zayiiydi zaman Günlerin orta yerinde buluþurduk, öpüþür, terlerdik bütün bir yaz! Dahasý, seviþirdik bi güzel, kime ne! Lakin bir gece hüznün sarmaþýklarýndan doðdu çocuklar Tutanaklara habire ölü düþtü kâtip Bu tarihi nasýl yazmalý Züleyha Haným! Bu fotoðraf mesela, bu yoksul þehir, bu yorgun yüzyýl Sonsuza dek nasýl kaldý böyle, þaþýrmalý! … Bir gün bana ellerini ver, Züleyha Haným! alýp gidelim seni bu sokaktan Bir çýnar serinliði, kadife bir gül ve göðümüz olsun Ortadoðu’da O fularý yakýþtýr yeniden boynuna, utansýn Atilla Ýlhan Durma, su götürmez bir yanlýþa sürükle beni Býrakalým, geride ne varsa mülkün tarihi gibi kalsýn aynalarda! Bir gece bir gece daha doður rahminde Ýbrahim’in yalnýzlýðýnda ölsün kadýnlar Düþ haram böyle zamansýz serüvenler de simyacýnýn iþi Yak öyleyse kandilleri, yola koyulmuþluðum gibisin duvarda hatýran kalýr, semaverde birikmiþ telaþýn eski bir sarraf iþi ellerin ve nice hüküm kalýr cümlede göðsünde durup dururken bir yokluk kalýr acýr, bir su kadar yalnýzlýk seslerin orta yerinde gün biter, aynada öfken kalýr göðsünde aþký sakladýðýný bilmediler uçlarý yakýlmýþ bir mektup ve eskiciler kalýr bu þehirde Züleyha Haným! …
O tarih ki, mitler serüvenidir bir garip dala tutuluyum ayaklarýmdan günlerdir. Al, bu resim senindir, çiz yeniden var olmayý! Durma Züleyha Haným, beni göðsünün derinine yakýþtýr Ýnsan, bu yaþýndan sonra anlýyor kederin ve gülmenin daðýnýklýðýný Tebessüm et, efkâr da doðurgan su da! Ve benim böyle mahcup olmaklýðým gibisin dursun ellerin orta yerde, sarýp sarmala gövdemi Kayýp bir çilingirim yanlýþ bir adreste vuruldum epeydir …
Duvarlar seviþmenin utangaçlýðýyla bi güzel çekingendi Askýda kalmanýn þiirini okuyalým, ama okuyalým mutlaka! Bir gün bana ellerini ver Züleyha Haným! Bu yorgun bedenden çýkar çýkmaz aydýnlanalým yýldýzlarca Gümüþün kiri, korkunun yanýlgýsýyla kalsýn bu sokak her þey akmada su, toprak ve büyük yolculuklar gibi Bana ellerini ver Züleyha Haným! alýp gidelim seni bu sokaktan Bir çýnar serinliði, kadife bir gül ve göðümüz kalsýn Ortadoðuda
Sosyal Medyada Paylaşın:
NOVIEMBRE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.