Hatırlamıyorum Anne Senin Yüzünü

hatýrlamýyorum anne senin yüzünü,
gözlerini, ellerini...
hatýrlamýyorum anne
cennet kokan nefesini,
sarýlamadým hiçbir zaman
bir çocuk gibi sana,
özleyemiyorum artýk seni...

kaç sene oldu bilmiyorum,
bilmiyorum mezarýnýn yolunu!

topraðýna el sürüp de
benim anne, yüzünü hatýrlamayan oðlun
sevgiyi, baþka kollarda ararken,
seni burada býrakan zavallý oðlun,
þimdi buradayým ne olur affet anne
Hakkýn bu zerre kadar kulunu.


sana hasretliðim inanýlmaz büyük anne
ama ben seni hatýrlayamýyorum be anne,
ben seni hatýrlayamýyorum anne.

ne oldu yýllar önce ben daha ufacýkken,
beni sardýn mý anne, sana çok muhtaçken,
unuttum anne gözlerinin rengini
hatýrlayamýyorum anne
sevgi kokan tenini...

sevgiyi baþka kollarda aradým durdum,
belki severler diye umdum,
sevgiyi bilmiyordum ki anne
bilmiyordum ki sevgi sadece senin yüreðinde...

unutulmaz derler annenin yüzü,
söylediði her bir sözü,
sevgisi korurmuþ tüm belalardan,
sakýnýrmýþ seni en ufak zarardan
neden gittin ki anne;
kim kurtaracak yüreðimi
bu azalmayan yaralardan...

Allah’ým diyorum,
aldýn benden hiç tanýmadýðým annemi,
bari rüyamda göster onun o güzel yüreðini
beni korusun,
bu zavallýlýktan kurtarsýn beni.

ya da al yanýna Allah’ým
artýk istemiyorum ben
bu ikinci el bedeni...

Mehmet Yücedað

Sosyal Medyada Paylaşın: