gecenin sessizliðini bozan nereden geldiði belirsiz ve belli ki kimsesiz, sesler eþliðinde kendimi arýyordum
nerede, ne zaman, kime ve ne diye býraktýðýmý bilmiyordum, benliðimi!
eski zamanlardan kalma bir aþký yaþamaktý belki amacým. hani, senfonilerin, melodilerin haykýrdýðý aþký çarmýha gerilmiþ Ýsa’nýn içini yakan ilahi aþktý belki aradýðým
tutarsýz ve bir o kadar da daðýnýktý düþüncelerim
aradýðým þey miydi acaba bulmaya çalýþtýðým? bulduðum þey aradýðým þey mi olacaktý, yoksa yanlýþ bir þeyimi arýyordum? birinci dereceden zayi ve bir gazetenin ilan sayfasýnýn alt köþesinde verilen bir ilan mýydý kaybolan benliðim?
karýþýktý duygularým ve epeyce bulanmýþtý düþüncelerim
kabataslak çizilmiþ bir projenin düzeltilmeye duyduðu ihtiyaçtan daha çok ihtiyacým vardý ona. o neydi ama? neyi arýyordum ben ve neden bulamýyordum halen? Adana’nýn; sessiz ve kimsesiz, biçareliðinde çürüyen arka bir mahallesinde, Þakirpaþa denilen yerdeydim ne ilginçti bulmaya çalýþtýðýmý burada aramaktaydým. kimsesizdim! belki de, bundan seçmiþtim kimsesizliði benimsemiþ bu arka mahalleyi bundan seçmiþtim, ortak noktamýzdý belki de, unutulmak... unutulmak... unutulmak...
Mehmet Yücedað
Sosyal Medyada Paylaşın:
yucedag65 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.