üşüyen kalem..

kalem üþüyünce,
beyaz sayfalar ýsýnmaya baþlar,
ýsýndýkça nemlenir,nemlendikçe közlenir,
közlendikçe alev alýr,tutuþur her mýsra ve her dize..



kalem üþüyünce,çanlar hesapsýz çalmaya baþlar,
çünkü hesabý yoktur hiçbir sözcüðün
ve her sözcük masum, alev topu gibidir
nereye kusarsa orada enkaz yýðýný býrakýr ardýndan..



yanmýþ ve kimliði belirsiz olan ceset yýðýný katiller,
iblisin þerrine uyup,
intihar etmek üzere olanlar,
vurguncular, kaçakçýlar,anarþistler,
yani kýsacýsý temiz toplum için
önüne hangi engel çýkarsa alýp götürür bir sel misali
ve her dizesi
yangýn olur çýkar þiirin bütününe..



geriye ise,
dudaklarý mutedil olmaktan çýkan
meczup,
bir þair kalýr
üþüyen kalemiyle..




oysa Ýki damla gözyaþýdýr
ve kirletilmemiþ bir vicdandýr
onu doðruya iten ve olmasý gerekene.




çünkü her sözcük dudaklarýnda
okkalý bir hüzündür,
sýkýlmýþ bir yumruk gibidir,
patlasa içinden ,
öbek öbek papatyalar çýkacak.
patlasa içinden ,
ak ve pak güvercinler uçacak maviye
sonsuz maviye..




bu yüzdendir,
her sözcük kaleminden üþüyerek çýkar,
Bunu bilmeli toplumun her ferdi,
Ve bunu bilerek yaþamalý her bilinçli insan.




Bunun aksini hiç düþünmedim ve düþünmüyorum
Lakin bir kalem bütün ihtarlarýna raðmen
Zývanadan çýkarsa
bütün þairlerin ve þiirlerin
ve hatta bir toplumun katili olabilir…




sevgi ve saygýlarýmla..





Sosyal Medyada Paylaşın: