Yokluðunu bastýrmak için
Kaç bahar süsü verdim ömrüme
Kaç intiharýn þafaðýnda sabahladým
Kaç kez düþtü uçurumlar peþime
Ayaklarýnýn ritmine uydu ya yüreðin
_Koca gövdeye neyler ki yumruk kadar yürek_
Sen vazgeçtin ya bizden
Bizsizliðin ýssýzlýðýna alýþamadým ben
Yaþayamadým rüzgarýnda zamanýn
Dokunmadým sensizliðime
Seni çaldý gece yarýlarýnda telefonlar
Seni söyledi bildiðim bilmediðim dillerde
Bütün þarkýlar
Seni anlattý uzak bir þehirde
Hüznü ezber etmiþ yaðmurlu nice akþamlar
Ah canýmýn esrik ve eksik yaný
Anlaþýlmayý bekleyen alýþkanlýðýmsýn sen
Her þeye geç kalmýþlýðým
Sevinç taþkýnlýðým
Keder aþkýnlýðým
Cesaretsizliðime piþmanlýðým
Çýkmaya az gönüllü canýmsýn sen
Ama yine de
Kendini inkar eden bir eylemin peþinde
Parmak izlerinden aþka gittiðim
Þah damarýmda þahlanan
Azýcýk eksilse de
Çokça tazelenen umut yanýmsýn sen