"Parça parça seviyorum artýk seni Kýrdýðýn, Kýrýldýðým için..."
Tahmin bile edemezdim bir gün bunun da olacaðýný Seni sevmenin bile, Beni bu denli zorlamaya baþlayacaðýný... Zorlanýyorum çünkü bana yaptýklarýn geliyor aklýma, Gidiþin geliyor; Gidiþin yetiyor dargýn olmama. Yetiyor da artýyor hatta... Bunu gözlerimden taþanlarla anlýyorum.
Benden aldýðýn ne varsa Boþluðunu iki kat fazla hissetmeye baþlýyorum Bir zamandan sonra... Doldurmak için o boþluklarý Sarmak için gözyaþý taþan yaralarýmý Parçalarý bir araya getirmek için Yaþayabilmek için iþte Kat kat fazla çaba harcýyorum... Yoruluyorum!
Vahþi sokak çocuklarýnýn çamurlu ellerine düþmüþ Zavallý bir solucanýn bedenine, Bedenlerine sahibim. Her bir parçam baðýmsýz acý çekiyor, Aðrý çekiyor Ama ölemiyorum...
Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Kastancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.