Ellerin bugün de soðuk Ýstanbul. Gözlerin kanlý. Sahi boðazýn da aðrýyor mu? Ruhundaki býçak yaralarýndan hiç bahsetmiyorum.. Kaç kiþiyi gördün? Kaç kiþiyi gömdün tepelerine birer birer... Baðrýna bastýðýn olmuþtur elbet. Umrunda mý bu senin Allah aþkýna? Kime bunca kin? Bunca nefret.. Ýçelim Ýstanbul.. Ben senin acýmasýzlýðýna içeyim. Sen zaten içmeden de sarhoþsun... Bazen aðlýyorsun yaðmur süsü vererek. Timsah gözyaþlarýndan ýslanmayan kalmýyor nihayet. Gezmeye bir ömür yetmiyor seni Resimlerde güzelsin sadece beni affet. Anasýný sattýðýmýn þehrisin sadece. Bir de kulen var sularýna sakladýðýn, Tam ortanda duruyor sahipsiz bir kadýn gibi dul.. Ve sen ne yaparsan yap; iki yakan biraraya gelmez Ýstanbul.
Semih Uludoðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Semih_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.