Ruh haliyetim ve iç sesler....

Bir uðultu sesi var kulaðýmda
Dalga/lar…
Ses hidrojen bombasý büyüklüðünde ve tiz
Hani nerdeyse kulaðýmýn zarý kopacak ürküntüden,
Korkuyorum fakat durmadan dinliyorum bu iç sesi..



Korkutan sesiyle alabora ediyor dalgalar her þeyi
Kulak zarým deðil doðrusu bütün uzuvlarým
itisi altýnda bu düþlerin.
Parmaklarýmýn yazarken titrediðini hissedebiliyorum,
Ve Sonra biteviye ve mutedil gelen martý sesleri,
Üç beþ martý sesi deðil acil çalýnan bir siren sesini andýrýyor
Yani Afrika ormanlarýnda gezinen grup halindeki aç sýrtlanlarýn sesi
Sesler o kadar yakýn ki her uðultu ve hýrýltý
Yüreðimin ta içine oturuyor. ve nedense
Altýna iþemiþ bir çocuðun yüz ifadesiyle apýþýp kalýyorum
Utkum kesiliyor,kendimi ifade etmekte zorlanýyorum,
ne yazdýðým þu þiir,ne dinlediðim þu enstrümantal müzik,
ne de öz benliðim beni bu alabora kýskacýndan çýkarabiliyor.



Kendini bulamamanýn hükmü ve korkularý içimde,
Kopan her uðultu bir tusunami gibi büyüyor yüreðimde
Bütün haþmetiyle geliyor üzerime üzerime
hani koptu kopacak,
Yada bir yýkým olacak,
Bunu hissettikçe içim boþalýyor,
korkularým ayyuk/ kaya çýkýyor bir baskýn sonrasý.



Bu yüzden her uðultulu baskýnýn ardýndan
Kendimi teselli ediyorum,bir psikolog edasýyla
Bitap düþen uzuvlarýma en son ölecek olan ‘’yüreðin’ diyorum,
Lakin yine de teskin olmuyor anlýk sözlerle..
Oysa neyin beni dindirebileceðini de biliyorum her þeye raðmen…
ve ona sýðýnýyorum..



Hey doðayý,denizi,dalgalarý ve her þeyi yaratan yüce rabbim,
Biliyorum senin olduðun yerde ne martýlar ne sýrtlanlar
nede siren sesi biz insanlarý korkutabilir
Ve senin olmadýðýn hiçbir yer yok,
ancak her þey senin izninle devinim kazanabilir.



Sana sýðýnýyorum,seni dinliyorum
Bir þarký gibi bir nehir gibi býrakýyorum kendimi
‘’’Bizi teskin edebilecek ancak sensin diyorum’’


Sevgi ve saygýlarýmla…



Sosyal Medyada Paylaşın: