Yalnız ağaç'la söyleşi...
—tek baþýna duruyorsun .
daðýn zirvesine kurulmuþ!
bir derdin var gibi;
sanki yaralanmýþ!
durum nasýl bu hale geldi?
yalnýzlýðý seçen kimdi?
—elimde deðildi,
böyle kumaþ biçildi.
— öyle tablo gibi bakýyorsun yüzüme!
yosun tutkulu kayalar eteðinde.
velev ki düþüyorsun tepeme!
— korkma!
köklerimi anam kucaklar.
býrakmaz bu sadýk kayalar!
yalnýz mý görüyorsun?
—aþaðýdayým senden metrelerce,
þiþman bir geminin kýçüstünde.
duygum, ruhum anadan üryan!
hava buz gibi, geçimsiz.
/dinlemez aman!
soyka denizin göðsü kabarmýþ,
dalga dalga aksilikler.
eðer yalnýzlýk buysa
ýssýz görüyorum ikimizi de!
— yalnýzsýn yalnýzlýðý hissettiðince!
—amma muammalý konuþuyorsun!
dizlerim yorgun dermansýzým.
yaþ otuzu zehirledi;
hala uykusuzum.
lokmansýz illete yakalandým.
fýrtýnanýn dikenli koynu çaðýrýr;
düþünce girdabý yorganým.
—ne düþünüyorsun?
—o’nu düþünmeden edemiyorum.
o vefasýz hayal yüzü!
ona, yüreðimin saygý yüklü tüm alkýþlarý.
her gece canýmdan düþen kan damlalarý.
o hakikatsize
/neþeli gündüz uykularý diliyorum!
—beddua mý ediyorsun?
—hayýr!
gecemi boyasa da saçlarýnýn karasý;
kanasa da açtýðý kurþun yarasý,
kuruyup çöl olsa da gündüzlerim,
O’ na bütün iyi dileklerim!
—yarýn güneþ doðacak mý?
—doðacak!
aydýnlanacak sisli kýyýlar.
kýzgýn dalgalar sahilime vuracak.
ölü denizlerle boðuþacak yüreðim.
rüzgarla kavgaya bileneceðim,
gündüzüm geceme karýþacak!
—benden de kötüymüþsün
baþa çýkamazsýn!
—öyle mi sanýyorsun?
gönlüme örs olduðunca,
Yemin ettim
/acýmý sahipleneceðim!
say ki koca çýnarým;
dökülse de kayalar eteðimden,
pervasýzca baþ edeceðim.
ne o aðlýyor musun?
—ýlýk bir rüzgâr yedim!
titredi içim,
/ondandýr çiylerim!
zaten kavuþmuþsun;
yalnýzým diyorsun!
–-…….!
Hidayet DAL
***
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.