Kör Şahin!
atýnýn terkisinde sazý saðýr,
aþardý aslan edasýyla daðlarý.
adý Þahin, lakabý Kör, açýk baðýr;
namý kendine, sazý bendine tezat,
dolaþýrdý insan pazarlarýný...
anýlarýný satardý haraç mezat!
bize de nasipmiþ;
yolumuz düþtü bir gün köye,
davet ettiler, hadi gidelim düðüne!
mahþer günü gibiydi, kalabalýk;
bu mahþer de ben,
/sudan çýkmýþ bir balýk.
dediler ki Göncü’nün oðlu gelmiþ,
“hele bir bakýn büyümüþ mü velet!"
deyiverdi dedem:
“nerde hidayet?”
“büyümüþ! büyümüþ!
delikanlý olmuþ” dediler.
sesi, sazý gibi ezgiliydi.
“gelsin yanýma otursun” dedi…
aþ verdiler, el verdiler.
dedemin yanýnda yer verdiler.
iri gözleri görmezdi kimseyi;
lakin; keskin bir býçak gibiydi hisleri.
zannýmca kokluyordu yürekleri.
Þahin dedem “insan” severdi!
köyde misafir ettiðinde bizi;
aþýný, sandalyesini bölüþtük.
çay bardaklarýyla oynaþtýk.
dost meclisinde gülüþtük öykülerine,
yar olduk hüzünlü türkülerine,
umut daðlarýný birlikte aþtýk.
adý/namý kendine tezat;
“kör þahin” dedemle!
dedem uðurlar ola!
er kiþi niyetine!
Hidayet DAL
***
O rahmetli oldu, topraðý bol olsun
Er kiþi niyetine helal hoþ olsun
Sözüm sözdür dedim o günden bu yana
Dedem bu þiir sana hediyem olsun
Hidayet DAL/ISSIZ ADAM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.