VE SÜRÜLDÜ YÜREĞE ŞİİR
.................... sadece denize yazarým þiirleri dalgalar kýyýya vursun diye beni ...
// bir deliyi sevecek kadar aklý baþýndayým //
Hasreti isa
kalbin durana kadar sevmeye cesaretin yoksa
karþýma çýkma
soðudu dudaklarýnýn kýyýsýndaki bakir buluþmalar
gözlerin yorgun yüreðimde bir uðurlama
bu þiir benden sana akan
bir iç kanama
kül ve ateþten doðdum
yaðmur bu yüzden kýzýyor bana
yazýlýr bir i mge deðildir
dudaklarýndaki kanama
cennetten bir kelime daha çalýp getirdim
adýný hasret çiçeði koydum
unutma
daðýnýk bir yüz býrakýyorum ardýmda
arý kovanýna soktum ellerimi
bir çocuk telaþýnda
kanar mýyým ben bu uykulara
her neredeysen çýk karþýma
ya da ölümcül bir günahla kol kola
beni bul karþýnda
sýska çiçekleri besleme koynunda
yazacak o kadar çok þey birikti ki zulamda
üstüme sevginin kokusu sindi artýk
bakma sen yýldýzlarýmý çaldýrdýðým bulutlara
gözlerinin rengini çýkaramaz içimden
yaðmurlar
y
a
ð
s
a
d
a
ve
sürüldü yüreðe þiir
artýk kimi öldürür
kime can verir
kime aðlar bu kara bulutlar
bu bir yalnýzlýðýn yankýsý deðildir
öylesine konmuþtur saçlarýna
belki de yazaný yar/alý bir güvercindir
unutma
gölge duvarlarý yýkýlýr bir bir
bir adam girer kapýdan
kadýn orada delirir
ne daðdýr
ne nehir
orada sancýsýyla kývranan
kordonu býçak tutmayan bir bebektir
yaðmurlar süpürecek bu þehrin kirini
çocuklarý salma sokaklara
haramiler göz dikmiþ umutlarýna
bedenim kuruyacaksa da
yüreðinin sýcaklýðýnda kurusun
derim
bir paçavra olsun dudaklarýnda
kýyamet kopacaksa kopsun gözlerinde
çek kan bulaþýðý bakýþlarýný
ya deliler gibi sevmeli
ya bu dünyadan kaçmalý
ya da deniz dostumuz
bir baðlamayla bizi türkülere asmalý
aç avuçlarýný
aþk þarabýný avuçlarýndan içeceðim
seni bir nar gülünün gölgesinde uyutup
ninniler söyleyeceðim
korkularýn için önce tanrýlarý
tanrýlarý öldüreceðim
sen ne yaptýn bana
hangi ellerinle dokundun yüreðime
dinmek bilmiyor içimdeki çocuðun çýðlýklarý
en iyisi çekip gitmeli
seni bir baþka þiire yazmalý
kendimi masallara yazdýðýmdan bu yana
sürekli koynumda sabahlýyor i mgeler
avutamadýðým düþleri gönderiyorum sana
sen þiirlerin döl yataðýsýn
unutma
canýmýn içinde yeþeren çiçeðin ateþisin
sen gözlerimin feri
eceli ellerinde aradýðým deli
sevgilimsin tek kelimeyle
kendimi bildim bileli
dilin ucu çok keskin
biliyorsun ay masalýnda yer yoktur çocuklara
uykularý yaralar ninnilerin
hangi ölüye kefen bulunmaz koynunda
bu sevdayý
denize göm demiþtin bana son mektubunda
gurbet kýrlangýçlarý kadar kalabalýk ve kabarýk yüzüm
kalbim zamana yataklýk yapmýþ bir ayaklanma
gölgeleri adam sanmaktan yoruldu kadýnlar
gece uzun sürdü lacivert bir sandýkta saklandý sabah
ay ýþýðý düþleri gevrek olur böylesi zamanlarda
bir þiir adýnla baþlýyorsa oradaki besmele sen oluyorsun unutma
kuþ konacaðý yüreði buldu
artýk konmaz kýrýlacak dallara
sen savur saçlarýný sevdiðim
bakarsýn döner gelirim bir sabah ayazýnda
yeniden dirilirim kollarýnda
uçurtmalarýn peþine kendini takmayý unutma
ben burada penceremden bakacaðým
þöyle bir ah çekip
hasret ateþini içimde yakacaðým
ben hep sensizliðe
sensizliðe yanacaðým
öylesine uzak mýydý turnalarý taþladýðýn þehir
artýk dilimden dökülen her zehir
seni yaþatmak içindir
birazdan
aþk ölülerini taþýyan bir gemi kalkacak limandan
onlarýn arasýnda gülerek donan bir adam görürsen
sakýn tutma kollarýndan
sana da bulaþýr aþk
yüreðini koyacak yer bulamazsýn oralarda
dokunma
o ölü seninle kandý hayata
Ýsa Ýnan
12122012 bu gün de kopmadý kýyamet dedikleri...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.