Telefonun bir ucunda Sen bana bunlarý söylerken Bunlarý dediðim; Ayrýlýða dair Beni sözsüz býrakan sözcükleri söylerken Duyduðumu anlamaya baþladýðým an öldüðümü, Nereden bileceksin ki? Ne de olsa, Sana her zaman Her koþulda Ve her yerde uzaðým...
Oysa her zaman ki gibi Bunlarý söylerken de baþucumdasýn. Yakarsan yak, Ateþ olsan da uzak tutamam seni kendimden. Aksine daha da yakýnlaþtýrmalýyým! Bu sefer Baþýma iðne ucu saplýyorsun ama dudaklarýnla, Birde kulaklarýma... Hem de her defasýnda. Yapma diyemiyorum, Azrailsin, boynum kýldan ince karþýnda. Hem ne de güzel öldürüyorsun sen öyle, Bölmeye kýyamýyorum; Bu kusursuz cinayeti. Korkumdan deðil yani susuþum... Senden baþka kaybedecek bir þeyim yoktu, Artýk korkusuzum...
En yakýnýndayken ölüyorum Ama en son sen farkediyorsun ya bunu Ýþte bu ölümümden de beter, Ölümümden de acý!
Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Kastancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.