Der gibi göründüm hep
Ander kalsýn yaþamak
Dünyanýn en zor zanaatý
Kendini hiç olmadýðý biriymiþ gibi göstermek
Aab-e hayat!
Belki beni anladýn
Belki anlamadýn
Kim bilir belki de
Duymayýz sesini birbirimizin
Þimdi bir yerden emir almýþ gibi
Düþüncelerimin kendimden baþka amacý yok artýk
Yaþým çok deðildi
Otuz civarýndaydý
Umut kendinden önce bana umutsuzluðu yolladý
Ve merhametsiz bir kasýrga gibi oldu kaygýlar
Çünkü ben rüzgârýn vurduðu semtte oturdum
Azgýn fýrtýnanýn denizinde
Hafif bir tekne gibi bir oyana, bir bu yana yalpaladým
Bir umut olacak ümidim dahi kalmadý benim
Fevkalâde bir dünyada yaþýyorum der gibi
Ne kadere ne þansa teslim etmedim umudu!
Kutsal bir emanet gibi korudum
Durup durmadan
Benim baðýrasým gelir
Nankör çýktý adalet
Sahiden sandýðým gibi deðilmiþ dünya
Sözün geliþi “Hayatým” dediðim
Sahteymiþ her vakit bana görünen bir yüzü
Yaþamak ne güç þeymiþ
Bunu umut öðretti bana
Hazlar gitgide kýsalýyor
Yüreðimde sakladýðým sabýrý
Tükettim yarýya kadar bir baþýma
Hazin taþýyor içimden
Bi yetenek gibi kaynýyor kaným
O mini minnacýk bir yürek
Ýçinde çokça muhteris cinnete müsavi
Kanýma yürüdü
Görüþ alaným buðulandý þehrin ortasýnda kayboldum
Yeni yeni anlýyorum arzýn kaderi direnmeyle deðiþmiyor
Artýk, müphem ve issiz yerde kendim için bir evren oldum
Ama senle beraber
Biraz daha dedim içimden biraz daha
Yüreðim göðsümü yýrtacak gibi hopluyor
Deðiþik izleklerden salaþ evlere girdik
Billahi sureti tam manasýyla isminde anlamýný buldu
Týpký venüsün sevdiði sabahyýldýzý
Yaðmur sularýnda yýkanmýþ temiz yüzünü gösterince karanlýklarý daðýtmasý gibi
Ýçimden bir þey
Belki diyor
Umudun zengin repertuvarý onun tükenmez ilham kaynaðýdýr
Çaresizlik aðrýma gidiyor, onuruma yediremiyorum
Umut, yaþamaktýr vuslattýr vaadedilmiþtir
Ki, duygular bütün iþveleriyle emrindedir
Düþünceler bütün cilveleriyle hizmetindedir
Gelincikler onun için açýlýr
Þafak onun için parýldar
Yazgý onun için icat etmiþtir
Kalem o okusun diye yazmýþtýr þiirlerini
Çocuklarýn geniþ tebessümü onun içindir
Þehrin bütün kadýnlarý onun için giyinip süslense
Çevresine ait hiç bir þeyi bilmez
Hayýr, tanrým bunu anlamak mümkün deðil
Düþünmekle geçiyor ömrü bilgelerimizin!
Ne hikmettir ki
Umut hiç düþünmedi
Umut hiç konuþmadý
Umut hiç aðlamadý
Umut hep güldü
Ne garip bir oyuncak þu hayat
Sen! Ýçinde olmasan, doðan günü yadýrgar, tarumar ederdim dünyayý
Düþünsenize
Benim hayatý sevmem için hiç bir sebep yok derunumda
Varsay ki
Ne ölçülü sözü, ne hesaplý adýmý
Hü-la-sa- ölçüsüzüm
Çünkü benim mizandan, hatta edebî dilden bile yok haberim
Ki, hep vezinsiz þiirlerim
Aþýrý hassasiyetim
Canýmýn yandýðý kadar acýlarým
Gönül aldýðý kadar sevdiklerim
Pek çok, yeislerim
Geliþigüzel düþlerim
Yerli yersiz hýrçýnlýklarým
Daðarcýðým aldýðý kadar bilgeliðim
Delikanlým!
Kurgusuzca evet
Öyle hesapsýzca
Düþünmeden
Dolanmadan
Ýçimde olandan
Öyle iþte anlayýnsana
Ýncitmeden kimseye yazmak istiyorum aslýnda
Hepsi bu
Tut ki hasbihâl niyetine
Bana kimse demesin! Seni ne ihtiyarlattý
Vücut yýllarýn aðýr yumruðu altýnda ezilince
Doða zorlar her þeyi baþkalaþmaya
Artýk tahtýna çýkan erinç bile bir ölçü gözetir
Evet, yaþadým ve kaderin bana yürüttüðü yol bitti
Hayata yalnýz hayatta olduðum için saygýlýyým
Bu duygu da ecelden korkmak kadar kötü bir þeydir
Eee, anlayana kýssadan hisse
Manasýný kendi bulacak
Yazýya dökmediðimi suretinde þeklini gösterdim
Mutlaka yüzü görmek deðildir
Duygularýmý hissediyorsanýz ne âlâ
Bu da ben kýsmým
Hayatýný hayatýnda olanlara adayan, münzevi ve mahlas emek iþçisi
Ey! Aymazým ölçüyü kaçýrdýk gene
Uzun bir destan gibisin delikanlým!
Seni!
Yaþým kadar zaman alýr anlatmam...
KAYIP YALDIZ