***
Hasrettim, bitmeyenden dilimi sürmek ab’a
Bin yýllýk yoldan geldim aldanmadan seraba
Bozkýr akþamlarýnda sýrtýmda yünden aba
Soðuktan korur beni...
Kaba
Kupkuru
Esip duran bir hava
Vurdukça suratýma yakar, sýzlatýr içten...
Atar ordan oraya, týnmaz çarpar taþlara
Döndürür sýra sýra
Caným sanki mukavva...
Tutunmuþ ot köküne bir küçücük karýnca
Sürükleyip çeker beni ýsýra ýsýra
Sonrasýnda hüznümün derundaki yarasý
Kanar durmaz bir anlýk akar gözüm karasý
Neden böyle sapýtýp bu elin fukarasý(!)
Silahla vurur beni...
Çaba
Göstermez hünkâr
Çok þey bilir acýmaz, hiçbir þeyi dert etmez-
Gözlerimin içine bakarak eder inkâr
Getirmek için tava
Ruhumu mengeneye koymuþ durmadan sýkar
Çek bir nefes tüterken acý, tütün, cigara
Ey acunu titreten! Sessiz kaldýn bu ara
Köle oldun zaðara, çekerler seni dara
Deme; “sardý ur beni”...
Heba
Olmaz çabalar akýtýlmýþsa kan/ter
Gelgeç bütün olaylar günü gelince elbet
Sanki keskin býçakla tam da ana aðzýndan
Kesilir, biter
Avcý dönüþür ava
Zora dayanamayan mutlaka solup yiter-
***