Saçýna solacak çiçekler takmam,
Sevgimden bir çelenk örmek isterim.
Ýnan ki, gözünün rengine bakmam,
Gözünde, kendimi görmek isterim.
Ellerimi yakan kor ellerini,
Uzat sinendeki yaz güllerini.
Gör diye, yaktýðýn yangýn yerini
Gönlümü, önüne sermek isterim.
Sensiz geçen her an, ömrümden kayýp.
O güzel baþýný, þöyle yaslayýp,
Kýzýl saçlarýný göðsüme yayýp
Severek, öperek dermek isterim.
’Aþk’ için derler ki; ’bir küçük hece’,
Oysa, senin sevdân, çok zor bilmece...
Çözüp bu bilmeceyi, her gün, her gece
Seninle vuslata ermek isterim.
Þarký olmuþ, dinle, her nefesimden,
Ýsminin þiiri, kendi sesimden.
Vaz geçip uðrunda her hevesimden,
Sevdâna bir ömür vermek, isterim...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.