Sensin
ve benim,
yani hayatýn küçük dolaplarýna gizlenmiþ iki çocuk.
- Sen aþka sarýlýrken, soyut bir hazla,
ben sana sarýlýyorum aþk sensin diyerek…
Taným belirsiz.
- Sen, senin belirsizliðine damlamýþ aþký,
- Ben aþka, bulanmýþ belirsizliði kucakladým.
Bulabilir miyiz dersin, somut bir þeyler?
Çocuðuz ve uykudayýz,
Rüyamdan çýkagelirsen ve dersen sev;
Bulursun aþkýn tanýmýný
Ben ise seni…
Uyku tenime deðse
Ve ayaklarýna kapansaönümde ki sözcükler
Sözcüklerin her çýðlýðý týnlasa kulak memelerinde,
Senin ve benim bildiðimiz bir taným olsa aþk…
Aþýk bir geceden kalma þiirler koþuþarak,
Her þiir ne söylüyorsa öylesine mest, mutlu, kaygýsýz,
Dalkavukça seviþmelerden bihaber,
Utangaç öpüþmelerden de…
Kýsa sürerek uyandýracak bu rüya elbette,
Ellerimizin birbirimize dokunamadýðýný anlayarak.
Gözlerinden gözlerim yakalayabilir miydi, bilmem, ayný düþü…
Aslýnda aþkýn aramýzda hiç dolaþmadýðýný anlayarak küsüþebiliriz de…
Önce ikinci bir düþ, aynýsýndan dileyerek,
Biraz uzun sürmesini saðlayabilir erken yatmak.
- Karanlýðým uzamakta uykusuzca…Kapýmýn önünde
Bu defa kokun zil çalmakta
Ve doðruca bana sarýlmakta aþk yerine
Ben kokulara aldanýp rüyalarý býrakmam
Sahi, nedir aþk?
Aþk, gerçekten sen misin?