Bir þeyler tutuþur yüreðinde,
kýpýr kýpýr,
bütün benliðini sarar, ýsýtýr.
Her gülüþte yeniden doðarsýn
ve bin kere ölürsün her iç çekiþte…
Bir zaman uzaktan izlersin onu,
hep dýþýnda kalacaðýný sanarak;
gülerken, aðlarken…
Seni de yanýna almasý için sýraný beklersin,
elinden baþka bir þey gelmeden,
bekledikçe onu büyütürsün gözünde.
Sýra sana gelir.
Bilerek girersin oyuna.
Her gülüþüyle gülersin
ve her aðlayýþýyla aðlarsýn…
Bir þikayetin yoktur ondan.
Sevgisinden þüphelenmezsin hiç.
Bilerek girmiþsin bu oyuna,
onu artýk sevmemeyi,
býrakmayý,
çýkýp gitmeyi göze alamazsýn,
öyle bir hakkýn yoktur.
Sýmsýký tutunursun duyumsadýklarýna…
Onun hayatý bütün realitesiyle akýp giderken
kendine yalanlardan müteþekkil bir yaþam çizersin.
Kimseyi suçlayamazsýn.
Küçük bir ihtimal için dahi kendince sebepler bulursun,
savaþýrsýn;
maðlubiyetlere katlanýrsýn. ..
Onu tercih etmiþ olman hayata baðlýlýðýný arttýrýr.
Onu tercih ettikçe kendine baðlýlýðýn artar.
Kendine baðlýlýðýn arttýkça ona baðýmlýlýðýn da iyice artar…
Nasýl anlatsam bilmem ki;
yani,
"sevmek"öyle bir þeydir iþte…