Arada bir çýkýyordu gölgesinden eriyordu aklý her þeye de þaþýrtýyordu onu gölgesi iyi miydi kötü mü neydi ki amacý akþamýn el ayak çekildiði saatlerinde bir ses iþitmesin giriyordu hemen içine gölgesinin iþe yaramýyor da deðildi hani ne alaycý mý ya öne geçer muzip ya kalýr ki arkada ne yapardý Allah bilir gülüyordu belli ki memnun ki bu oyundan
gölgemiz taklidimiz mukallidimiz
ne ikizimiz mi deðildi düþünmüyor hafife al bakalým havasýnda bilmiþ ve vakur
sen beni güneþten ýþýktan bil ne kadar kanacaksýn daha
belgeler bilgiler güvenme bilgelere gölgen de bilgeydi þiþinirdi aslý þiþindi iþte basbayaðý küçülüp büyüdüðümüz gibi yani
vazgeçemiyoruz þiþinmekten aslýmýz ve gölgemiz yok olma korkusu var olma telaþýyla
bazý erkeksen ayna da diþi diþiysen erkek görüntü
kabar þimdi gibi Hindi
baþtan sona deðiþtir kendini
kuþ sevenler avcýlar kulüpler hayvan haklarý savunucularý özensek te kuþlara istemiyoruz ki olmayý kuþ þöyle renkli güzel sesli
kuþlarý sevenler imk’ân verilse istemez ki kuþ olmak
belli belli hepsi gölgemin iþi ben hiç düþünmem ki böyle þeylere yormam ki kafa
derken elimin gölgesi duvarda köpek kafasý
Yüksel Nimet Apel
6/Aralýk/2011/Salý/Bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.