Ben bunlarý yazarken aðlýyorum.
Sen nasýl okursan oku.
Ne yaparsam yapayým,
Biliyorum deðiþmeyecek bu bendeki sen.
Unutulmayacak!
"O baþkasýný seviyor. Varsýn sevsin." diyemem ki ben.
Unutamam.
Unutamam ki.
Unutulmaz ki...
Unuttun mu?
Seviyorduk hani birbirimizi?
Ben aðlarsam sen de aðlardýn.
Ama ben burada yalnýz aðlýyorum.
Sen þimdi kiminle sin?
Neredesin?
Bilmiyorum.
Bilemem ki.
Bilinmez ki...
Ýnsan aþkýný baþkasýnda arar mý?
Bilse de yaþar mý?
Yaþamýyorum.
Yaþamam ki.
Yaþanmaz ki!
Yaþamaz artýk bu aþýk.
Aþký ölmüþ neye yarar?
Varsýn ölsün!
Biter bu masal son deminde ayrýlýðýn.
Sensizlik diye bir yer var,
Ben oraya gidiyorum.
Yani gönderiliyorum sen tarafýndan.
Unutma gönlüm, sevdam ben sensizde yaþarým ama
Sen ben’siz kalma!
Hilal Özcimbit
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.