Kendimi arþivlenmiþ yazý gibi hissediyorum artýk.
Kalbinin hangi köþesine sakladýn beni?
Ben seviyorum diye baðýrýrken o köþede.
Neden yankýlanmýyordu sesim?
Ve neden konuþmuyordu vicdanýn?
Susma çünkü susma hakkýn bitti artýk.
Ben bütün kal kelimelerini lal etmiþken dilime.
Ve ölünün bile çaresi yokken diriye.
Gitme...
Bir sebep kalmadý artýk gitmen için.
Her zerresinden ayrýldým ayrýlýðýn.
Öðrendim ayrýlýk acýsýný.
Ve korkuyorum ayrýlýktan.
Senden ayrýlmaktan,
Yalnýzlýktan korkuyorum.
Arþivleme beni eski bir anýn gibi.
Ben senin dününde kalmadým ki.
Kaný’ným ben senin damarýnda aktýðým
Ve en az vicdanýn kadar yakýným sana.
Onun için susma...
Susturma artýk yüreðini.
Ve kurtul þu vazgeçmeler den.
Bitmesin bu masal böyle.
Hakkýn var mý gitmeye söyle?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.