Ey þair!
Ya sustur kalemimi
Ya mürekkebimde yan
Ya da yýrt gitsin yenilmiþsen sükuta
Bir meczubun kelam sarfiyatý say…
Kývýlcým öncesiydi…
Cývýltýsý durmazdý tüm serçelerin
Ve kuþbakýþý rengindeydi kâinat
Özgürlüðün tadýný bilmek ne hoþtu o zamanlar
Ki diz kapaklarýnda ki yarayla kan kardeþ oluyordu çocuklar
Sapan tutmak zulmün terbiyesi deðildi henüz
Analarýn yazmasýnda gözyaþý oyalanmazken
Türklüler söylerlerdi kýnalý elleriyle gül fidelerine
Henüz düþmemiþti sesleri ardlarýna
Ýki kanat çýrpýnýþý ürkütmezdi gökyüzünü
Ki dökülsün sýrrý kara topraða çiseleyen ayazla
Ki tek damla gözyaþýyla hasbýhal etsin yürekleri çiçekli yazmalarýyla
Yalnýzlýk yoktu ki anlatýlsýn satýr aralarýna
Yolculuklarý büyümemiþti gece boylarýnda
Ýncecik sevinçler gülümserdi yedi renkli masal diyarlarýnda…
Kor öncesiydi…
Çay bardaklarýnda eðri kaþýklar
Irgalar kederi dilden yüreðe dokunan tikler
Demlenirken sabýr Yusuf’un kuyusunda
Leyla görünürdü olasý nida
Vav aþksýz
Mecnun serseri çýkmýþ sabaha çiy
Elif esresiz ötresiz mubah
Bir annenin elini göðsüne vuruþu gibi
Hüzün gülistan olurken ken’an d/ilinde
Dönüp dururdu turuncu isyan
Duygusu yitik zamanlardan
’Asuman önce öldü’ dedi þair lebdeki hardan…
Kül öncesiydi…
Susmuþtu bütün kuþlar
Göðe küs aðýtlarda harfsiz ayrýlýklar imliyordu nilüferler
Kederi emziriyordu Dersim’li ananýn sönük bakýþlarý
Ateþ içiriyordu dili damaðýna
Ki alevden gömlek giyiniyordu hýçkýrýklarý
Ayna tutuyordu biçareliðine suretinin
Ki kurt kuzuyu bulmuþ ýsýrmýþtý alnýndan
Ninni melemesi agýre jiyan
Gökten üç bomba düþüyordu masallar
Gazze’de sabileri gömerken siyah adamlar
‘Vicdan dersem çýk’ diyordu çocuklar
Uzlaþý kartlarý kandýkça yanýyordu faili elden
Adresini þaþmýþtý irfan
Son noktasýný teslim ediyordu namluya cihan
-Sahi kim erdi muradýna-
/Güz ayýnda buhurlaþýrken kafa kol gövde
Sonsuzluk diyorsunuz ya!
Be âdem (gel de) Küfretme/
Off gece yakýn deðil mi Hevi?
Diyorum ki;
Yorgan çeksem sýrtýma kapanýr mý sencesi çocuklarýn gözlerinde ki o derin çukur?
Öyle ya öðrenilmiþ çaresizlik diye birþey var!