ÇINAR AĞACINA ASILAN UMUTLAR

Sandým ki her gecenin bir sabahý varmýþ
Nicedir zifiri karanlýk kolaçan eder ruhumu
Ayazýnda üþürüm sarhoþ anýlarýn
Ýðnelenir hücrelerim iliklerime,
Neþter vurulur kalbimin derinine
Ne gözyaþým yeter acýmý dindirmeye
Ne de çocuksu gülüþüm aydýnlatýr berduþ geceleri



Bazen diyorum ki,
Atsam kendimi Boðaz’ýn serin sularýna
Çýrpýnsam derinliðinde balýklar kadar özgür
Aymaz ruhumu kurtarsam hüznün þuh kaçamaðýndan
Büyülerimden arýnsam azgýn dalgalarda
Geçsem kendimden,
Baþka bir kimlikte can bulsam,
Hani ölsem diyorum,
Ruh bedenden çýkmadan…




Kukumav kuþunu andýrýrým penceremde izlerken
Çýnar aðacýna asýlý duran umudun sallanýþýný
Ha düþtü ha düþecek diye çarpar kalbim
Kaç fýrtýna gördü, kaç yýldýrým düþtü baðrýna bilmem
Hala titrer yerinden memnun…
Koparýp takamam yüreðimin saçlarýna
Sýfýra vurulmuþ meðer, bitler esir aldýktan sonra…




Kalabalýk bir þehrin, tek insanýymýþým meðer
Her gördüðüm yüz benim çehrem
Dokunduðum her tende benim dokunuþum
Lavanta kokusu gelir burnuma ansýzýn arka bahçemden
Sonra bir karga oyar gözünü kül rengi sevdalarýn
Dalarým tozu dumana katýlmýþ geçmiþin sokaklarýna
Köþe baþýnda eþkýyalar bekler beni ellerinde silah
Bilmezler mermi iþlemez çelikten yüreðime
Acýdan nasýr baðlarmýþ gönül, katýlaþýrmýþ meðer
Bilmezler eli kanlý hoyrat bedenler belki ama,
Mazinin arka sokaklarýnda, hüzünle büyüdüm ben.




Zamaný yudumlarken doyumsuzca
Boðazýma takýldý tortusu kireç tutan çocukluðumun
Yutkunuþum delilidir tükenmiþliðimin
Tükenmiþliðim de hiçliðimin…






Seda YÜKLER







Sosyal Medyada Paylaşın: